Die kleine ruude Kess met dä ahle Fotos drin,
us minger Kinderzick, die ich lang mit mieh jesinn,
verzählt vun nem Jung, en singer eijne Welt doheim,
hä wor immer jet anders, un hat ne janze Püngel Dräum.
Tja, dt stemmp - die Dräum han ich hück noch em Kopp,
un zick joot zwanzig Johre och immer jet dodrop!
Minge ahle Hoot, ahn der Jarderobe,
wat dä verzälle künnt, hä es minge beste Fründ,
jeiht met mir durch dick un durch dünn,
minge ahle Hoot, ahn der Jarderob.
Ich han jroße, ich kann kleine, joot, vielleich es et ne Tick,
doch eines es sicher, ohne erus jonn ich nit.
Dat Ding op mingem Kopp, jehööt einfach zo mir,
ich kann nix dofür!
Minge ahle Hoot, ...
Janz nevvenbei, wat mich wirklich jlöcklich määt,
keine Minsch op der Ääd süht dodrunger ming Pläät!
Minge ahle Hoot, ...